Η επαναστάτρια Κούβα
Ηταν στα τέλη του Σεπτέμβρη του ’54, όταν ο Τσε Γκεβάρα ταξίδεψε στο Μεξικό. Ενα Μεξικό που φιλοξενούσε τότε όλους τους εξόριστους επαναστάτες από όλες τις Λατινοαμερικανικές Χώρες. Το καλοκαίρι του ΄55 γνώρισε τον αδελφό του Φιντέλ Κάστρο, Ραούλ, ο οποίος τον ενημέρωσε για τον επικείμενο ερχομό του Φιντέλ (αρχηγό των “Μονκαντίστας” στο Μεξικό, μετά από την αποφυλάκιση του, λόγω χάρης που του δόθηκε από τον Μπατίστα, τότε δικτάτορα της Κούβας.
Ο Γκεβάρα, οργάνωσε με τον Κάστρο επανάσταση εναντίον του Μπατίστα, που ξεκίνησε στις αρχές του ’56, με τη βοήθεια του πρώην Συνταγματάρχη του Ισπανικού στρατού Αλμπέρτο Μπάγιο. Ο Γκεβάρα, αν και συμμετείχε στην επανάσταση με την ιδιότητα του γιατρού, επέδειξε ιδιαίτερο ζήλο στην εκγύμναση της αυτοάμυνας και ήταν ο καλύτερος μαθητής του Μπάγιο, όπως αναφέρει ο ίδιος στα απομνημονεύματα του.
Τότε απέκτησε και το προσονύμιο “τσε¨(=φίλος) που χρησιμοποιούσε συχνά ο ίδιος, μια αργεντίνικη έκφραση που και φαινόταν αστεία στους Κουβανούς.
Στις 25 Νοεμβρίου του 1956, 82 επαναστάτες μαζί με τον Τσε Γκεβάρα, ταξίδεψαν με το πλοιάριο Granma, από τον ποταμό Τούξπαν του Mεξικoύ με προορισμό την Κούβα, φθάνοντας στις 2
Δεκεμβρίου. Κατά την απόβαση, δέχθηκαν επίθεση από τα στρατεύματα του καθεστώτος, σφαγιάστηκαν και επέζησαν μόνον 15-20 αντάρτες που κατάφεραν να διαφύγουν στα βουνά της Σιέρρα Μαέστρα.
Με σημείο εκκίνησης την επίθεση αυτή, ο ρόλος του Τσε Γκεβάρα στον ανταρτοπόλεμο διαφοροποιήθηκε σταδιακά, και από γιατρός μετατράπηκε σε ενεργό μέρος στις ένοπλες
δραστηριότητες των επαναστατών. Η αποφασιστικότητά του και οι ικανότητές του, σύντομα
οδήγησαν στην άνοδό του στην ιεραρχία του αντάρτικου σώματος, κερδίζοντας τον σεβασμό των
υπολοίπων ανταρτών, χωρίς να απουσιάζει και το αίσθημα του φόβου που προκαλούσε πολλές φορές η
σκληρότητά του, υπεύθυνος ο ίδιος για εκτελέσεις ανταρτών που λειτουργούσαν ως
πληροφοριοδότες του κουβανικού καθεστώτος.
Υπήρξε ο πρώτος αντάρτης στον οποίο δόθηκε το αξίωμα του Κομαντάντε του Επαναστατικού Στρατού της Κούβας, στις 21 Ιουλίου 1957. Εχοντας επιδείξει ιδιαίτερη γενναιότητα και αρχηγικές δεξιότητες, ο Κάστρο του εμπιστεύτηκε την ηγεσία της Δεύτερης Φάλαγγας του αντάρτικου στρατού, έχοντας έτσι μόνο τον Φιντέλ Κάστρο ως ανώτερό του. Η μεγαλύτερη ίσως στρατιωτική επιτυχία του Τσε Γκεβάρα υπήρξε η κατάκτηση της Σάντα Κλάρα στις 29 Δεκεμβρίου του’58, μία καθοριστική στιγμή στην ιστορία της κουβανικής επανάστασης.
Είχαν προηγηθεί δύο χρόνια ανταρτοπόλεμου στην Σιέρρα Μαέστρα εναντίον του πολύ
μεγαλύτερου στρατού του Μπατίστα, o οποίος υποστηριζόταν από τις ΗΠΑ.
Με την κατάκτηση της Σάντα Κλάρα, ο δρόμος για την Αβάνα ήταν πλέον
ελεύθερος και την 1η Ιανουαρίου του 1959, ο δικτάτορας Μπατίστα έφυγε από την Κούβα, βρίσκοντας καταφύγιο στην Δομινικανή Δημοκρατία. Με πολλές ακόμη μάχες, τελικά επεκράτησαν οι αντάρτες του Φιντέλ. Σήμερα, μετά την παραίτηση του αδελφού του Κάστρο, η Κούβα, μετά από πολλά χρόνια δεν έχει κάποιον Κάστρο στην εξουσία.